SZCZYPTA FUTBOLOWEJ EKONOMII NA POCZĄTEK
Termin
„brain drain”, czyli po polsku „drenaż mózgów”, funkcjonuje w ekonomi już od
półwiecza. Jak możemy przeczytać w Wikipedii, oznacza on zjawisko „skłaniania
specjalistów wysokiej klasy do podejmowania pracy w krajach uprzemysłowionych przez zapewnienie im
lepszych warunków ekonomicznych i nowoczesnej organizacji pracy”.
Na
potrzeby poniższego tekstu, pozwoliłam sobie stworzyć termin analogiczny, który
z powodzeniem można by przenieść na grunt futbolowych realiów: „Foot drain” – czyli „drenaż nóg”.
Na
czym miałby polegać ów chiński „Foot
drain”?
Na
tym, że także kusi się pieniędzmi tych, których chce się do siebie ściągnąć, w
celu osiągnięcia konkretnych korzyści. Tylko że zamiast „tęgich głów”,
Chińczycy podbierają zachodniej cywilizacji… "kopaczy”!
Chińska
aktywność na piłkarskim rynku transferowym jest naprawdę imponująca i zdumiewająca.
Choć z drugiej strony, jeśli ktoś zdaje sobie sprawę z tego, jak wielkie
pieniądze stoją za tą ofensywą ściągania do Chinese Super League kolejnych piłkarzy z Europy, czy Ameryki Pd.,
to wówczas przestaje dziwić cokolwiek. Wiadomo, że pieniądz czyni cuda, a jego
„właściwości magnetyczne” znane są nie od dziś!
A
zatem drenaż europejskich (głównie) boisk nabiera rozmachu i zatacza coraz
większe kręgi. Można powiedzieć: lawina ruszyła i raczej nic już nie będzie w
stanie jej zatrzymać. Mechanizmy, w których siłą napędową, głównym paliwem, są
pieniądze (wręcz niewyobrażalne), działają
na coraz wyższych obrotach, zwiększając swoje moce przerobowe . A te wydają się
nieograniczone, bezkresne wręcz - jak całe wielkie Państwo Środka. Choć zamiast
tego historycznego określenie najludniejszego kraju świata, bardziej pasowałby
dziś termin użyty przez jedną z niemieckich gazet: „państwo środków”. Bo to
jest w rzeczywistości kraj nie tylko olbrzymich możliwości, ale przede
wszystkim, dysponujący już w tej chwili niewyobrażalnymi wręcz środkami, z
których część przekierowywana jest na rynek piłkarski właśnie.
Z każdym
rokiem Chiny w coraz większym stopniu starają się zdominować świat, zalewając
rynek swoimi nie zawsze wysokiej jakości, ale za to konkurencyjnymi cenowo, produktami. Można by
z przekąsem stwierdzić, że aby równowaga w przyrodzie została zachowana, w
zamian Chińczycy ściągają do siebie coraz więcej piłkarzy. Głównie są to już
gracze zaawansowani wiekowo i w europejskim futbolu nie odgrywający
pierwszoplanowej roli. Jednak te tendencje się zmieniają i wśród zwerbowanych,
pojawiają się coraz bardziej znamienite nazwiska. Wydaje się, że kwestią czasu
jest, kiedy do Azji przeniosą się ci najwięksi…
CHIŃSKIE MOTTO NA DZIŚ: SPROWADZAJMY
CO SIĘ DA!
Chińskie
kluby są gotowe wyłożyć praktycznie każde pieniądze na gwiazdy
najpopularniejszej dyscypliny sportu. Na samych zawodnikach jednak nie
poprzestają. W kraju za Wielkim Murem pracuje już wielu znanych szkoleniowców,
których także udaje się skusić potężnymi gażami i atrakcyjnymi warunkami pracy.
Na świecie jest tylko trzech trenerów, których gaże za sezon przekraczają 10
mln funtów – jednym z nich jest Andre Villas-Boas. Portugalczyk, mający za sobą
pracę m.in. w Chelsea, czy ostatnio w Zenicie Petersburg, w rok ma zarabiać w Shanghai
Shenhua 11 mln funtów.
Piłkarze,
trenerzy, ostatnio nawet pojawiła się w mediach informacja o zamiarach
ściągnięcia do Chin jednego z sędziów angielskiej PL… Wydaje się, że jeszcze
tylko kibice nie są kuszeni darmowym chińskim piwem i kiełbaską, by w zamian
brali czynny udział w budowaniu nowej potęgi futbolu i tłumnie przeprowadzali
się na wschód. Ale może już i takie projekty kiełkują w głowach decydentów
budujących wizerunek Chinese Super League …?
W obliczu tylu absurdalnych (z naszego, europejskiego punktu widzenia)
posunięć, jedna ekstrawagancja więcej, nie powinna już jakoś wybitnie
zaskakiwać.
Zapyta
ktoś – jakim cudem Chińczyków na to wszystko stać? I czy aż tak wysokie sumy
transferów mają jakiekolwiek ekonomiczne uzasadnienie?
Odpowiedź
wydaje się dość prosta. Tempo rozwoju gospodarczego w Chinach jest imponujące,
a wielkość inwestowanych środków nie ma sobie równych w skali całego globu. Po
prostu można powiedzieć, że dziś państwo z Dalekiego Wschodu wiedzie prym w
światowej gospodarce. A zatem – czy w obliczu takich możliwości finansowych Chińczyków,
może jeszcze kogoś dziwić wysokość rekordowych transferów, o których ostatnio
zrobiło się głośno w futbolowym świecie? I wcale nie chodzi tutaj o popularne
powiedzonko: „kto bogatemu zabroni?”. Można przecież domyśleć się, że skoro
biznesmeni z Chin chcą płacić aż tak bajońskie sumy, to widocznie widzą w tym
sens i najzwyczajniej w świecie im się
to opłaca. Zakup piłkarza, to nic innego jak inwestycja, a futbol to po
prostu biznes jak każdy inny… Wiadomo –
nie brzmi to zbyt romantycznie. Raczej to brutalna prawda o bezwzględnej grze
na futbolowym rynku, gdzie nie liczą się sentymenty, tylko liczone w milionach
euro/funtów/dolarów zyski. I oczywiście mowa tutaj zarówno o klubach, jak i
samych piłkarzach, których udało się skusić intratnymi kontraktami.
BUNT I OBURZENIE TYCH, CO SAMI NIE SĄ
BEZ GRZECHU…
Tu
i ówdzie słychać głosy oburzenia, a nawet sprzeciwu wobec tak agresywnej i
bezwzględnej polityki transferowej praktykowanej za Wielkim Murem. Że to niby nieetyczne,
niemoralne, niehonorowe… Że takie
postępowanie niszczy futbol, jest zagrożeniem dla całego piłkarskiego świata,
którego głównym ośrodkiem, takim odwiecznym centrum, była Europa. Niedawno głos
w sprawie zabrał manager Chelsea Londyn, Antonio Conte:
„Tego typu oferty są niewiarygodne.
Nie ma się co dziwić, że zawodnikom ciężko powiedzieć nie. Jeśli mam być szczery, to wszystko nie jest w porządku. Do
pieniądza trzeba mieć szacunek. Tymczasem pojawiają się takie propozycje. Nie
zgadzam się z tym. Chiński rynek jest zagrożeniem dla wszystkich. Dla
wszystkich drużyn na świecie, nie tylko dla Chelsea”.
Niby nie sposób się nie zgodzić z
powyższymi słowami… Czy jednak przypadkiem, w takich „lamentach” nie ma
odrobiny hipokryzji i zapominania o własnych, w sumie dość podobnych metodach,
które najbogatsze kluby z Wysp, stosują wobec tych, których budżety nie mają najmniejszych szans na konkurowanie z
potęgami? Może i skala inna, ale zasady wydają mi się podobne…
Staremu
Kontynentowi trudno się pogodzić z tym, że dziś ten środek futbolowej ciężkości przesuwa się coraz bardziej na
wschód… Cóż może jednak dziś zrobić nasza
biedna (a z pewnością biedniejsza od Chin) Europa prócz biernego przyglądania
się temu, jak kolejni piłkarze wciągani są przez chiński odkurzacz transferowy?
Chyba nic. Choć brzmi to okrutnie i bezdusznie, a bezradność jest frustrująca
jak diabli, to nie wydaje mi się, aby istniały jakieś formalno-prawne hamulce,
zdolne zatrzymać rozpędzoną machinę, która zasysa piłkarzy, a następnie stara
się maksymalnie wykorzystać ich sportowy, ale także wizerunkowy potencjał.
Jedynie jakieś klauzule w kontraktach zawodników mogłyby ewentualnie stanowić
jakąś zaporę. Albo sami Chińczycy, a właściwie ich ustawodawstwo, które właśnie
poczyniło mały kroczek w tym kierunku. Jak informują lokalne media, chińska federacja piłkarska, naciskana przez
przedstawicieli chińskiego rządu, zdecydowała się na zmniejszenie limitu
obcokrajowców. Konkretnie chodzi o to, że dotychczasowy limit to było 3
obcokrajowców + jeden piłkarz z Azji. Od teraz ma być tylko 3 obcokrajowców na
boisku i na tym koniec! Jakby tego było mało, w chińskim światku futbolowym
krążą plotki, mówiące o możliwym ograniczeniu przez
rząd wydatków na transfery czy też wprowadzenie tzw. „salary cap”, czyli limitu
wysokości pensji zawodników. Takie informacje podał przedwczoraj (15 stycznia)
portal Transfery.info. Zwłaszcza ta
ostatnia „groźba” chińskiego rządu wydaje się być najskuteczniejszym antidotum
na europejski ból głowy. Problem bowiem może rozwiązać się sam, przynajmniej
częściowo. Na razie to jednak tylko spekulacje…
MARKETING I REKLAMA – COŚ , CO NAPĘDZA
FUTBOLOWY BIZNES
Jeśli
chodzi o wspominany wcześniej wizerunek -
trzeba zaznaczyć, że reklama, sponsorzy i potencjalne korzyści ze
sprzedaży wszelkiego rodzaju gadżetów sygnowanych nazwiskiem gwiazd futbolu, to
obok czysto piłkarskich umiejętności, druga strona transferowego medalu. Warto
o tym pamiętać, zanim zaczniemy się dziwić, dlaczego ktoś jest skłonny wyłożyć
300 mln euro za zawodnika, który już z racji wieku do perspektywicznych nie
należy, a i z formą też nie zawsze u niego najlepiej… Jak więc to możliwe, ze
takiemu Ronaldo (bo to o nim właśnie mowa), oferuje się 100 mln euro rocznej
pensji – mniej więcej 5 razy tyle, ile jest w stanie zaoferować swoim
najlepszym piłkarzom Europa? Jak wytłumaczyć fakt, że chiński klub oferuje
Realowi za tego piłkarza 300 mln euro? Choć akurat tę ostatnią informację
Fiorenino Perez, prezes klubu ze stolicy Hiszpanii, zdementował ostatnio. Twierdził,
że do klubu nie wpłynęła żadna oficjalna oferta za zawodnika, który w minionym
roku zgarnął wszystkie możliwe do zdobycia trofea. Natomiast niewątpliwie
Chińczycy próbowali negocjować z samym zawodnikiem, co potwierdził agent
Ronaldo.
A
zatem – dlaczego Chińczycy są aż tak hojni i tak chętnie oferują tak ogromne
pieniądze? Odpowiedź jest banalnie prosta i zawiera się w pięciu tylko słowach:
bo to jest Cristiano Ronaldo. Nie Jan Kowalski, ale NAZWISKO, które niczym
magiczna różdżka napędza futbolową
koniunkturę, zwiększa sprzedaż klubowych pamiątek, koszulek itp., jak magnez
przyciąga na stadiony…
Do
tego transferu jednak nie dojdzie. Przynajmniej na razie. Podobnie jak w
przypadku Roberta Lewandowskiego, którego agent, Cezary Kucharski twierdził niedawno
w jednym z wywiadów, że:
„Dzwonił
do mnie agent zajmujący się ściąganiem gwiazd do chińskiej ligi. Nie padła
nazwa klubu, poruszyliśmy tylko kwestię możliwości finansowych. Gdyby
"Lewy" zdecydował się na przejście do Chin już teraz, mógłby liczyć
na pensję wyższą niż otrzymał Carlos Tevez „
To
wypowiedź Kucharskiego dla WP Sportowe Fakty.
Nietrudno
się domyśleć, kto, prócz agentów piłkarzy, najbardziej ucieszyłby się z
możliwości przeprowadzenia takich transferów. Sponsorzy. Ileż by dali, by
spełnić swe marzenia o poszerzeniu swoich wpływów i wkroczyć z pompą na tak
ogromny rynek, jakim bez wątpienia jest rynek chiński!
KONKRETNE LICCZBY, FAKTY, NAZWISKA
Czas
już najwyższy zarzucić rozważania o tym, co nadal pozostaje w sferze spekulacji
i póki co nierealnych chińskich pragnień, a p czy domysłów i przejść do
konkretów, czyli transferów już „zaklepanych” .
Światowy top, jeśli chodzi o finanse piłkarzy prezentuje się dość
osobliwie, sumy mogą przyprawić o zawrót Glowy…
Największe zarobki w Chinach (roczne):
1. Carlos Tevez : 38 M€
2. Ezequiel Lavezzi : 26 M€
3. Oscar : 25 M€
4. Hulk : 20 M€
5. Gervinho/Witsel : 18
M€
6. Graziano Pelle
16 M€
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz